აღმოჩნდა, რომ სპორტზე სიარული სკოლამდელ ბავშვებს ემოციურ პრობლემებთან გამკლავებაში და თავშეკავების უნარის გამომუშავებაში ეხმარება.
დუბლინის საუნივერსიტეტო კოლეჯის (ირლანდია) მკვლევარებმა, რომელთა სტატია The Journal of Pediatrics-ში გამოქვეყნდა, 11 ათასზე მეტი ირლანდიელი ბიჭისა და გოგონას მონაცემები გააანალიზეს. როდესაც ყველა ბავშვი ერთი, სამი და ხუთი წლის იყო, მშობლებს უწევდათ პასუხის გაცემა კითხვებზე მათი ქცევის, ფსიქოლოგიური მახასიათებლების, თანატოლებთან ურთიერთობისა და სხვა მსგავს საკითხებზე. გარდა ამისა, მშობლებმა მიაწოდეს ინფორმაცია იმის შესახებ, დადიოდნენ თუ არა მათი 5 წლის შვილები სპორტის რომელიმე სახეობაზე.
ერთი წლის ასაკში ბავშვების დაახლოებით 15%-ს განვითარების შეფერხების ნიშნები აღენიშნებოდა. ამაში იგულისხმება მოტორული ან სოციალური უნარების, კომუნიკაციის ან ინტელექტის პრობლემები. სამი წლის ასაკში ასეთი ბავშვები ძირითადად უფრო ცუდად იქცეოდნენ, ვიდრე მათი ტიპიურად განვითარებადი თანატოლები – მათ უფრო ხშირად აღენიშნებოდათ ტანტრუმები, აგრესიის შეტევები, დაუმორჩილებლობა და ა.შ.
შეგროვებული ინფორმაციის ანალიზმა აჩვენა, რომ ამ ჯგუფის ბიჭები, რომლებიც ფეხბურთის, რაგბის, კალათბურთის ან სხვა სპორტულ სექციებში შეიყვანეს, ხუთი წლის ასაკში ბევრად უკეთ იქცეოდნენ, ვიდრე მათი თანატოლები, რომლებიც სპორტზე არ შეუყვანიათ. .ამავდროულად, სპორტზე სიარულს არანაირად არ უმოქმედია გოგონების ქცევაზე. ეს შეიძლება აიხსნას იმით, რომ გოგონებს თავიანთი ქცევის კონტროლის უნარი უფრო ადრე უვითარდებათ, ვიდრე ბიჭებს, ასე მიაჩნიათ მეცნიერებს.
იმის გათვალისწინებით, რომ ზოგადად ბიჭებს უფრო მეტად გამოეხატებათ ქცევითი პრობლემები აქვთ, ვიდრე გოგოებს, ბიჭები უფრო მეტ სარგებელს იღებენ სტრუქტურირებულ, გარე სპორტულ აქტივობებში და თანატოლების კომპანიაში, სადაც ყველაფერს მწვრთნელი აკონტროლებს. მკვლევარების აზრით, ასეთი აქტივობები ბიჭებს ეხმარება ისწავლონ ემოციებთან გამკლავება და ქცევის რეგულირება.