რა ხდება შეყვარებული ადამიანის ტვინში

ნეირობიოლოგები სიყვარულს სამ ფაზად ყოფენ: ვნება (ზოგი ავხორცობის სახელითაც მოიხსენიებს), გატაცება და მიჯაჭვულობა. ვნების ფაზაში ჰორმონები სხეულს ძლიერი სურვილის შეგრძნებით ავსებს. ადრენალინი და ნორეპინეფრინი იწვევს გულისცემის გახშირებას, ოფლდენის გაძლიერებას, დოფამინი კი ტვინში ეიფორიის შეგრძნებას განამტკიცებს. ტვინში დოფამინი ნებისმიერ სასიამოვნო გამღიზიანებელზე (მათ შორის ნარკოტიკებზეც) საპასუხოდ თავისუფლდება.

გატაცების პერიოდში ტვინი, კერძოდ, მისი კმაყოფილების ცენტრი განსაკუთრებულად ინტესიურად მარაგდება სისხლით. შეყვარებული ადამიანის ტვინში მაგნიტურ რეზონანსული კვლევით, ჩვეულებრივ, სისხლის ნაკადის გაძლიერება ვლინდება, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც პარტნიორები ერთმანეთზე ასე ვთქვათ “იციკლებიან”. მეცნიერები იმასაც აცხადებენ, რომ ჯერ კიდევ

ტვინის ეს უბანი თურმე სიმპათიის განცდაზეც არის პასუხისმგებელი. კვლევებმა აჩვენა, რომ მამაკაცებს, რომლებსაც მორფინის მცირე დოზებს უკეთებდნენ, ქალთა ფოტოსურათების დათვალიერებისას უმრავლესობა მიმზიდველად ეჩვენებოდათ, ვიდრე იმ საკვლევ პირებს, რომლებიც ნარკოტიკულ საშუალებებს არ იღებდნენ. გარდა ამისა, საკუთრივ სიყვარულის შეგრძნება (განცდა) ამცირებს სეროტონინის დონეს – ობსესიურ-კომპულსური დარღვევების ზოგად ნიშანს ტვინში.

ამიტომაცაა, რომ შეყვარებული ადამიანები ყოველთვის “ბრმავდებიან” და ვერ ამჩნევენ თავიანთი პარტნიორის მანკიერებებს, განსაკუთრებით ურთიერთობათა ადრეულ ეტაპზე. ყოველივე ეს ამყარებს აზრს “სიყვარული ბრმაა!”.
საბოლოოდ ყოველივე იმით სრულდება, რომ ადამიანები დამოკიდებულნი, მიჯაჭვულნი რჩებიან ყველა იმ ჩამოთვლილი ქიმიური ნივთიერების გამო, რომელსაც უამრავი სიხარული და კმაყოფილება მოაქვს. ასე დგება მიჯაჭვულობა-დამოკიდებულების ფაზა.

ჰორმონები ვაზოპრესინი და ოქსიტოცინი აღწევენ ტვინში და უზრუნველყოფენ უსაფრთხოების, მშვიდობისა და კეთილდღეობის განცდას.

თინათინ გოცაძე

წყარო: mkurnali.ge