”თავი არ მომჭრათ და ჩემს გასვენებაზე იგივე არ გაიმეოროთ” – ჩვენი საამაყო ადამიანები გურიიდან

ყველა ჩვენგანს განსაკუთრებულად გვეამაყება ჩვენი კუთხის გამოჩენილი ადამიანები. სტატიაში წარმოგიდგენთ ქვეყნის გამორჩეულ ადამიანებს გურიიდან.რაც კიდევ ერთხელ მოგვგვრის სიამაყის განცდას.

ნოდარ დუმბაძე: საქართველოში ცოტაა ისეთი  ადამიანი, ვისაც ნოდარ დუმბაძის ერთი მოთხრობა მაინც  არ ჰქონდეს წაკითხული. ნოდარ დუმბაძე 1924 წლის 14 ივლისს თბილისში დაიბადა. იმ დროს, როდესაც საქართველოში კომუნისტური რეჟიმი იყო, რის გამოც ნოდარმა ტრაგიკული ბავშვობა გამოიარა. კომუნიტებმა დედა გადაუსახლეს, მამა კი დაუხვრიტეს. პატარა ნოდარმა 3 წელი აფხაზეთში ბიძასთან გაატარა, ხოლო მოგვიანებით საცხოვრებლად ბებია-ბაბუასთან გურიაში გადაიყვანეს. მწერალმა სკოლა სოფელ ხიდისთავში დაამთავრა. გურიაში გატარებულ ბავშვობაზე და ახალგაზრდობაზე მწერალი თავის მოთხრობებში ჩვეული გურული იუმორით გვიყვება. ნოდარ დუმბაძე 1984 წლის 14 ოქტომბერს გარდაიცვალა. ნოდარ დუმბაძის დაკრძალვაც განსაკუთრებული იყო. მისი ქალიშვილი იხსენებს: ,,დიდი კონსტანტინე გამსახურდია რომ გარდაიცვალა, რუსთაველის პროსპექტზე მისი ნაწარმოებებიდან ნაწყვეტებს ხმამაღლა გადმოსცემდნენ. ეს პროცესი ძალიან ამაღელვებელი იყო. სახლში რომ დავბრუნდით, უცებ მამაჩემმა თქვა: “თავი არ მომჭრათ და ჩემს გასვენებაზე იგივე არ გაიმეოროთო (საკუთარი ნაწარმოებების კითხვას გულისხმობდა) ჩემი ნაწარმოებები რომ იკითხოთ, ხომ დაიხოცება დაკრძალვაზე ხალხი სიცილითო”! ნოდარ დუმბაძე შეცდა. მის დაკრძალვაზე, რუსთაველის გამზირზე  დუმბაძის ნაწარმოებებიდან ნაწყვეტებს ხმამაღლა კითხულობდნენ, ხალხი კი არ იცინოდა… შეგახსენებთ, რომ ნოდარ დუმბაძის სახლ-მუზეუმი ჩოხატაურში მდებარეობს.

ანა კალანდაძე: ქვეყნის გამორჩეული და საამაყო პოეტი 1924 წლის 15 დეკემბერს სოფელ ხიდისთავში დაიბადა. ლექსების წერა 11 წლის ასაკიდან დაიწყო ხოლო პოეტის ლექსები პირველად 1946 წელს გამოქვეყნდა. ანა კალანდაძეს სიცოცხლეში არაერთი ჯილდო და პრემია აქვს მიღებული, 1983 წელს მას თბილისის საპატიო მოქალაქის წოდება მიენიჭა. თინა ყანდარელი: “ძა­ლი­ან გულ­და­ხუ­რუ­ლი იყო ანა. შე­ეძ­ლო, წლო­ბით შე­ე­ნა­ხა სა­კუ­თა­რი ამ­ბა­ვი და დიდი ხნის შემ­დეგ ეთ­ქვა. ზედ­მე­ტი შე­კი­თხვა-გა­მო­კი­თხვა არ სი­ა­მოვ­ნებ­და, არ უყ­ვარ­და, როცა რა­ღაც გინ­დო­და გეთ­ქმე­ვი­ნე­ბი­ნა, მო­ძა­ლა­დე­ო­ბას ვერ იტან­და და მეც ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ­დი, ზედ­მე­ტად არ შე­მე­წუ­ხე­ბი­ნა. მაგ­რამ მა­ლე­ვე მო­ვი­და პე­რი­ო­დი, რო­დე­საც ყო­ველ­დღი­უ­რად შე­მო­მივ­ლი­და, გა­მიხ­მობ­და ჩვენს ე.წ. ბუ­დუ­არ­ში – სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში და სა­ა­თო­ბით ვსა­უბ­რობ­დით.” ანა კალანდაძე 2008 წლის 11 მარტს გარდაიცვალა.

ჯემალ ჯკუასელი 1935 წლის 18 მაისს სოფელ წითელმთაში დაიბადა.ის პროფესიით აგრონომი იყო და 1971-1973 წლებში გარდაბნის მთავარი აგრონომის თანამდებობას იკავებდა. 1976-1979 წლებში საქართველოს ხალხური სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო ანსამბლის მომღერალი გახლდათ. 1979-1986წწ. ქუთაისის სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო ანსამბლის დირექტორი, სამხატვრო ხელმძღვანელი და მთავარი დირიჟორი. 1986-2015წწ. იყო სა­ქარ­თვე­ლოს ხალ­ხუ­რი სიმ­ღე­რი­სა და ცეკ­ვის სა­ხელ­მწი­ფო აკა­დე­მი­უ­რი ან­სამ­ბლის “ერი­სი­ო­ნი”-ის სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი და დი­რექ­ტო­რი. 2015 წლი­დან ან­სამ­ბლის მთა­ვა­რი დი­რი­ჟო­რი.1997 წლი­დან არის ქარ­თუ­ლი ხალ­ხუ­რი სიმ­ღე­რი­სა და ცეკ­ვის აღორ­ძი­ნე­ბი­სა და დაც­ვის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფონ­დის დი­რექ­ტო­რი. 2013 წლის 18 მა­ისს ალექ­სან­დრე წუ­წუ­ნა­ვას სა­ხე­ლო­ბის სა­ხელ­მწი­ფო დრა­მა­ტუ­ლი თე­ატ­რის წინ მისი სა­ხე­ლო­ბის ვარ­სკვლა­ვი გა­იხ­სნა. 2013 წელს ფონდმა “ქართული გალობა” ჯემალ ჭკუასელი დააჯილდოვა ნომინაციაში ღვაწლმოსილი ლოტბარი. სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ხალ­ხო არ­ტის­ტი არა­ერ­თი ჯილ­დო­სა და სტა­ტუ­სის მფლო­ბე­ლი გახ­და.ჯე­მალ ჭკუ­ა­სელს და ან­სამ­ბლ “ერი­სი­ონს” მი­ე­ნი­ჭა – ქარ­თუ­ლი ფოლკ­ლო­რის, ქარ­თუ­ლი სა­გან­ძუ­რის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბი­სა და გან­ვი­თა­რე­ბის­თვის – შვე­ი­ცა­რი­ის სა­რე­ი­ტინ­გო ასო­ცი­ა­ცი­ი­სა და ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი ბიზ­ნეს რე­ი­ტინ­გე­ბის კავ­ში­რის ერ­თობ­ლი­ვი სა­ერ­თა­შო­რი­სო ჯილ­დო. ასევე ოზურ­გე­თის, შე­მოქ­მე­დის სა­პა­ტიო მო­ქა­ლა­ქის წოდება. ჯემალ ჭკუასელი 2021 წლის 17 დეკემბერს გარდაიცვალა. როგორც ვიცით გურიას არაერთი საამაყო ადამიანი უჩუქებია ქვეყნისთვის.დღეს იმ ადამიანების მცირე ნაწილი გავიხსენეთ რომლებმაც წარუშლელი კვალი დატოვეს ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში.

ავტორი: დიკო მუჯირი