ყველას, ვინც ოზურგეთში გაიზარდა, ამ ქალაქზე საკუთარი მოგონებები აქვს. თუმცა არის ბევრი რამ, შენობა, მოვლენა თუ ადგილი, რომელიც ყველა ჩვენგანის მოგონებებში არსებობს. ჩვენს ბავშვობაზე ფიქრი, მათ გარეშე შეუძლებელია. ჩვენ გთავაზობთ ერთგვარ ემოციურ რუკას ანუ რამდენიმე მოგონებას ოზურგეთიდან, რომელიც ალბათ ყველას მეხსიერებაში ინახება და ჩვენთან ერთად ცხოვრობს.
1. „ლაღიძე“ — წვენები, ხაჭაპური და ბავშვობის გემო
ნეტავ, არსებობს საშუალო და უფროსი თაობის ადამიანი ოზურგეთში, რომელიც ”ლაღიძეში” არ არის ნამყოფი? ალბათ არა. სადაც დღევანდელი ”იზაბელაა”, იქ ადრე სწორედ ”ლაღიძის წყლები” იყო. სადაც ყველას გვიყვარდა მისვლა გემრიელი ხაჭაპურის საჭმელად და გაზიანი წყლის დასალევად. არჩევანი ასეთი იყო: ტარხუნა, ნაღები თუ ნაღები და შოკოლადი?
აქ იყო მუსიკა, ისხდნენ ბავშვები მშობლებთან ერთად, ასევე, შეხვდებოდით სკოლიდან გამოპარულ ან გაკვეთილების მერე მოსულ მოზარდებსაც.
2. მზესუმზირის გამყიდველები – ყოველთვის სასურველი ადამიანები
დღეს მზესუმზირა პაკეტირებული სახით სუპერმარკეტებში იყიდება. ამიტომ დღევანდელ ბავშვს წარმოდგენაც არა აქვს, როგორ ვყიდულობდით მზესუმზირას ჩვენ. ალბათ ყველას გახსოვთ მოხუცი ბებოები, რომლებიც ოზურგეთში სხვადასხვა ადგილას, სკოლასთან, პარკში, ქუჩის კუთხეში ისხდნენ. წინ პატარა ტომსიკა ედოთ და მზესუმზირას ყიდდნენ. ერთი ჭიქა 10 თეთრი ღირდა, თუმცა ამ საკითხში გადამწყვეტი მნიშვნელობა ჰქონდა, როგორი იყო ჭიქა, დიდი თუ პატარა, ან ძირი ზედმეტად მაღალი ხომ არ ჰქონდა, რომ ცოტა მზესუმზირა ჩატეულიყო. ბებოები მზესუმზირას პატარა ქაღალდის პაკეტში გვიყრიდნენ, ცოტას თავისი მხრიდანაც ამატებდნენ მზესუმზირას და ბედნიერებს გვიშვებდნენ.
3. ფოტო ”ია” – სურათების მაგია ოზურგეთში
ოზურგეთის ეს ფოტოგრაფიული ჯადოსნობა გმირთა მოედანზე, ”ბავშვთა სამყაროს” პირველ სართულზე, კუთხეში მდებარეობდა. აქ ფოტოებს ოზურგეთის მცხოვრებლები რაიმე ღირსშესანიშნავი თარიღის გამო, სკოლის დაწყებისას ან უბრალოდ ქალაქში გამოვლისას იღებდნენ. მთავარი იყო კოხტად ჩაცმული ყოფილიყავი და როცა ფოტოგრაფი გეტყოდა, შეხედე, ახლა ჩიტი გამოფრინდებაო, ობიექტივისთვის გაგესწორებინა თვალი. ასევე, სწორედ აქედან გვაქვს ბევრ ჩვენგანს ფოტოები, სადაც ხელში ტელეფონის ყურმილი გვიჭირავს, ვითომ ვსაუბრობთ. სურათები ფოტო ”იას” ბრენდირებით, ყველა ოზურგეთულ ოჯახში მოიძებნება.
4. ჭადრების ბაღი – თაობების შეხვედრის ადგილი
ჭადრების ბაღი ოზურგეთის სავიზიტო ბარათია. სადაც დღესაც იყიდება ლეგენდარული ”ტარასის წყალი”, სადაც უფროსი თაობის მამაკაცები ახლაც სხდებიან და ათას საჭირბოროტო საკითხზე მსჯელობენ, თუმცა იუმორიც ბევრია, ტრადიციული გურული სისხარტით შეზავებული.
5. სახლის ტელეფონი – გაცნობის და ხუმრობის მოწყობილობა
მგონი ცნობილმა მეცნიერმა ბელმა იცოდა ოზურგეთში ბევრი გასართობი რომ არ გვექნებოდა და ტელეფონი სწორედ ამიტომ გამოიგონა. მაშინ, როცა მობილური ტელეფონები არ არსებობდა, ჩვენი კომუნიკაციის საშუალება, ხაზის ტელეფონები იყო,. ასეთი ტელეფონი არაერთ ოჯახს გვქონდა, მისი საშუალებით ვიგებდით ერთმანეთის ამბავს, ფოსტის შენობაში ნაყიდი 5 წუთიანი ტალონებით ვრეკავდით თბილისში. ალბათ ყველას გახსოვთ, ხშირად დაზიანებული ხაზების გამო, დარეკვის დროს, ჩვენი ადრესატის ნაცვლად სხვაგან რომ ვხვდებოდით. რასაც ხან ჩხუბი, ხანაც ერთმანეთის გაცნობა მოყვებოდა. ტელეფონით ვეხუმრებოდით ერთმანეთს, ვრეკავდით და ხმას არ ვიღებდით. ტელეფონით ვცდილობდით იმ ბიჭის ან გოგოს გაცნობასაც, რომელიც მოგვწონდა. თუმცა ხშირი იყო შემთხვევა, როცა დარეკვის დროს სხვა დიალოგის ხაზზე ვხვდებოდით და სხვისი საუბარიც ”შემოგვესმინებოდა” ხოლმე.
6. დისკოთეკა ტელევიზიის შენობაში და ზაფხულის ჟრიამული
გარკვეული პერიოდი გურიის ტელევიზიაში, რომელიც გაკირულის უბანში მდებარეობდა, დისკოთეკა ფუნქციონირებდა. 90-იანი წლების ბოლოს ჩაბნელებულ და უამრავი პრობლემით სავსე ცხოვრებაში ეს ადგილი სხვა, ბევრად ლაღ სამყაროს ნიშნავდა, სადაც იკრიბებოდნენ გოგონები და ბიჭები. ცეკვავდნენ ისეთი თავდავიწყებით, თითქოს ეს მათი ბოლო ცეკვა იყო და ცოტა ხნით ყოველდღიურობიდან თავის დაღწევას ახერხებდნენ. ამ სივრცეში ხშირად პირველი სიყვარულიც იბადებოდა, იდგმებოდა პირველი თამამი ნაბიჯებიც. თუმცა ასევე, არც თუ იშვიათად შეხვდებოდით ჩხუბს და ბიჭების მამლაყინწობასაც.
7. ტროლეიბუსი – ძველი რკინის გემი ოზურგეთის ქუჩებში
90-იანებში გამართული ტროლეიბუსები და ზოგადად, მუნიციპალური ტრანსპორტი საკმაოდ მძიმე დღეში იყო. მაგრამ არსებობდა ტროლეიბუსები, ყველაზე იაფი, მაგრამ ყველაზე ნელი, რომლითაც ხშირად ვმგზავრობდით. როგორც წესი, ტროლეიბუსს ბიგელი ყველა ერთი კილომეტრის გავლაზე უვარდებოდა. ამიტომ ყველას გვახსოვს, ტროლეიბუსიდან ბუზღუნით გადმომხტარი მძღოლი, რომელსაც ბიგელი ისევ დენის წყაროზე უნდა მიემაგრებინა. ეს მაშინ, როცა ელექტროენერგია იყო. თორემ ყველას გვახსოვს ის შემთხვევები, შუქი რომ ითიშებოდა და ჩვენი ტროლეიბუსი რომელიღაც ცენტრალურ ქუჩაზე გაჩხერილი რჩებოდა.
ასეთი ოზურგეთის შემდეგ ბევრი დრო გავიდა. თაობები შეიცვალა. სამყარო ინტერნეტმა დაიპყრო. ახლანდელ თინეიჯერებს სულ სხვანაირი ინტერესები აქვთ და ეს ასეც უნდა იყოს. ტროლეიბუსები აღარ დადიან, ფოტოებს ტელეფონის კამერით ვიღებთ და მზესუმზირას პაკეტებით მაღაზიაში ვყიდულობთ. მაგრამ ის მოგონებები, რომელზეც ვისაუბრეთ, ისევ ჩვენს გულშია, რადგან ჩვენი ბავშვობის ოზურგეთი ყველას თან დაგვაქვს — როგორც ბავშვობის რუკა, სადაც ყველა ქუჩა და ყველა კენჭი ამ ქუჩებზე ჩვენთვის ძვირფასი და ნაცნობია.
Loading ...