რისი იმედი არ უნდა გქონდეთ მოზარდი შვილებისგან: “გგონიათ, ეს ყველაფერი შეუძლიათ, სინამდვილეში არ არიან ამისთვის მზად”

თანამედროვე მოზარდები ძალიან განსხვავდებიან წინა თაობების თანატოლებისგან. ისინი იზრდებიან სმარტფონებით ხელში, კარგად ერკვევიან ინტერნეტში და ვერ წარმოუდგენიათ ცხოვრება სოციალური ქსელების გარეშე. ინტელექტუალური და ემოციური თვალსაზრისით ისინი უფრო რთული და მრავალფეროვანი არიან. უფრო სწრაფად ვითარდებიან და ბევრად უფრო ადრე აწყდებიან ფსიქიკურ გამოწვევებს, რომლებიც გაცილებით სერიოზულია, ვიდრე ჩვეულებრივი „თინეიჯერული დრამა”.

და ამ ყველაფრის ფონზე ხშირად ისე ვექცევით მათ, თითქოს უკვე სრულფასოვანი ზრდასრულები იყვნენ. მაგრამ, მიუხედავად მათი „სუპერ შესაძლებლობებისა“, ისინი ჯერ კიდევ ბავშვები არიან. სწორედ ამიტომ მნიშვნელოვანია მოლოდინების გაწონასწორება — ზედმეტი მოთხოვნები და წნეხი ცუდია როგორც მშობლისთვის, ისე თავად მოზარდისთვის.

ქვემოთ მოცემულია ყველაზე გავრცელებული შეცდომები, ანუ რას არ უნდა ელოდოთ და რისი იმედი არ უნდა გქონდეთ მოზარდისგან:

1. ნუ ელოდებით, რომ თქვენ უნდა გგავდეთ

თქვენ მასზე უდიდეს გავლენას ახდენთ, მაგრამ არ უნდა დაგავიწყდეთ, რომ ის სხვა ადამიანია — თავისი სამყაროთი, ინტერესებითა და გავლენებით. თანატოლები, მეგობრები და სოციალური ქსელები მის ყოფაზე ხშირად გაცილებით დიდ გავლენას ახდენენ, ვიდრე მშობელი. ის სხვა გარემოსა და ეპოქის შვილია, ვიდრე თქვენ იყავით.

2. ნუ იფიქრებთ, რომ უკვე ყველაფერი იცის და ყველაფერი შეუძლია, რაც ევალება

როდესაც თხოვთ გარკვეულ საქმეს — თუნდაც მარტივს, მაგალითად ოთახის დალაგებას — ნუ იქნებით დარწმუნებული, რომ იცის, როგორ უნდა გააკეთოს ეს სწორად. ისევე როგორც ოდესღაც ასწავლიდით წიგნის კითხვას ან წერას, ახლა მას ისევ სჭირდება გარკვეული მიმართულება. მოზარდის სიმაღლე ან გარეგნული „ზრდასრულობა“ არ ნიშნავს, რომ მას ზრდასრულის ცოდნა და უნარები აქვს.

3. ნუ ელით, რომ ყურადღებას მიაქცევს და დაიმხასოვრებს ყველაფერს, რასაც ეუბნებით

მოზარდები ხშირად საერთოდ არ აქცევენ ყურადღებას იმას, რაც მათ არ აინტერესებს. ეს არ ნიშნავს, რომ თქვენ არ უყვარხართ — უბრალოდ ნაკლებად ადარდებს თქვენი ლექცია ჭურჭლის მანქანის სწორ ჩატვირთვაზე. სკოლაში იცის, რომ უნდა იყოს კონცენტრირებული, მაგრამ თავისუფალ დროს მისი ტვინი „ითიშება“ — და ის მზადაა მხოლოდ იმისთვის, რაც ტავად აინტერესებს. იმედი ვიქონიოთ, რომ ეს დროებითი ეტაპია და გადაივლის.

4. ნუ დაელოდებით, რომ იდეალური იქნება

ნუ შეადარებთ საკუთარ, რეალურ ბავშვს სხვის იდეალიზებულ შვილებს — სინამდვილეში მათ შესახებ არაფერს იცით.

5. ნუ მოითხოვთ მისგან მადლობას

მოზარდები ბუნებრივად უფრო ეგოცენტრულები არიან. გაიხსენეთ საკუთარი თავი ამ ასაკში — მადლობას უხდიდით მშობელს ყველაფრისთვის? ალბათ არა. მაშინ ვერც კი აცნობიერებდით, რამდენი სირთულეა ბავშვების გაზრდაში.

გააგრძელეთ კითხვა: