ომის შემდგომ წლებში ყოველი საბჭოთა ოჯახის საცხოვრებელი ფართით უზრუნველყოფის სურვილს ქვეყანაში პანელური სახლებისა და აგურის ყუთების მშენებლობა მოჰყვა. ზედმეტობად ითვლებოდა არა მხოლოდ ფასადების დეკორატიულ დიზაინი, არამედ მაღალი ჭერი, დიდი სამზარეულო და დერეფანი და მაინც, იმ დროის სახლებში უამრავი თანამედროვე ადამიანისთვის გაუგებარი ელემენტია.
სწორედ ამ პერიოდს განეკუთვნება ე.წ. გერმანული კოტეჯები, რომლებიც ომის შემდგომ წლებში გერმანელემა ტყვეებმა ააშენეს. ორი მომიჯნავე ოთახი, პატარა სამზარეულო, აბაზანა და ფანჯარა, რომელიც აბაზანიდან სამზარეულოში გადიოდა.
ამავე ადგილზე და ასეთივე პატარა ფანჯრები ჰქონდა ე.წ. ხრუშოვკებსაც, მაგრამ მათი დანიშნულება ბევრმა არც მაშინ იცოდა და არც დღეს იცის.
ამ არქიტექტურული უცნაურობის ახსნას მრავალი ვერსია ცდილობს, თუმცა ზოგი სიმართლისგან ძალიან შორსაა. მაგალითად, მოსაზრება, რომ გაზის გაჟონვისა და აფეთქების შემთხვევაში დარტყმის ძალა ფანჯარას გაისვრის და კედელი არ დაზიანდება, ნაკლებად დამაჯერებელია – ამ სახლების თხელი შიდა კედლები ბუნებრივი აირის აფეთქებას ვერც ფანჯრით გაუძლებს და ვერც უფანჯროდ.