ისრაელში, თელ-ავივის რაიონში, კერძოდ, იაფაში 1-ლ ოქტომბერს, საღამოს ტერორისტული თავდასხმა მოხდა. ისრაელის მედიის ცნობით, შვიდი ადამიანი დაიღუპა და რამდენიმე დაშავდა.
ხელისუფლება მანამდე რვა დაღუპულზე საუბრობდა, მაგრამ მოგვიანებით, ეს რიცხვი დაზუსტდა. დანაშაულის ადგილიდან ვიდეო კადრებში ჩანს რამდენიმე უსიცოცხლო სხეული ავტობუსის გაჩერებაზე.
ორი ტერორისტი, რომელთაგან ერთი თოფით იყო შეიარაღებული, მეორე კი – დანით, თავს დაესხა მშვიდობიან მოსახლეობას თელ-ავივის ტრამვაიში, შემდეგ კი გავიდნენ გაჩერებაზე და ესროდნენ და ჩეხდენ ხალხს ქალაქის იერუსალიმის ქუჩაზე.
პოლიციის ინფორმაციით, მუნიციპალური უშიშროების ოფიცერმა და შეიარაღებულმა სამოქალაქო პირებმა ესროლეს და გაანეიტრალეს ტერორისტები.
ორივე ტერორისტი იდენტიფიცირებულია, ერთი არის მეჰმედ ხალაფ საჰერ რაჯაბი და მეორე – ჰასან მუჰამედ ჰასან ტამიმი, ორივე პალესტინელია ჰებრონის დასავლეთ სანაპიროდან. გვიან ღამით ცაჰალმა მათ სახლებში რეიდები ჩაატარა.
რაც შეეხება დაშავებულებს, 8 ადამიანი დაშავდა. ისინი გადაიყვანეს ვოლფსონის სამედიცინო ცენტრში ჰოლონში და იხილოვის საავადმყოფოში თელ-ავივში. დაშავებულთა შორის იყო ქართველი მამაკაციც, რომელსაც ჩვენი ინფორმაციით, ტერორისტმა დანით რამდენიმე ჭრილობა მიაყენა. ქართველმა ექიმებმა ის ვეღარ გადაარჩინეს და იხილოვის საავადმყოფოში მიყვანიდან მალევე გარდაიცვალა. ქართველი მამაკაცი, რომლის სახელსა და გვარსაც შეგნებულად არ ვწერთ, ისრაელში სამუშაოდ იყო წასული.
ტერაქტს შეესწრო ქართველი ანუშკა ბორჩხაძე, რომელიც მომხდარზე ambebi.ge – ს უყვება :
“ცხოვრებაში ასე არასდროს შემშინებია. მოლოდინშიც ვიყავით თავდასხმის, შესაბამისად, პერიოდულად ნიუსებს თვალს ვავლებდი სიფრთხილისთვის, დაახლოებით 200-300 მეტრში ვიყავი მეტროს სადგურიდან, სადაც ტერორისტული აქტი მოხდა, ყურსასმენი მეკეთა და თავიდან ხმა ვერ გავიგე, თუმცა ხალხის რეაქციებზე მივხვდი, რომ რაღაც ხდებოდა, დაიწყეს მაღაზიებში შიგნიდან ჩაკეტვა და “პიგუას” (ტერორიტული თავდასხმა) ძახილი, მეც სასწრაფოდ მოვბრუნდი, სხვა ქუჩისკენ გავიქეცი, რომ სადმე დავმალულიყავი, მალევე გამოჩნდა ბევრი სასწრაფო მანქანა, გამაყრუებელი სირენებით და ბევრი პოლიცია, მივხვდი, რომ დიდ ტერაქტთან გვქონდა საქმე. გავიქეცი, რომ გავცლოდი ტერიტორიას (ვერც ტაქსს ვიძახებდი და ვერც ვრეკავდი ვერსად) სასწარაფოდ პირველივე მოსულ ავტობუსში შევვარდით, ჩემთან ერთად კიდევ რამდენიმე ადამიანი იყო’’, – ამბობს ანუშკა.
პანიკისა და შიშის მიუხედავად, გოგონამ გზა ავტობუსით განაგრძო, თუმცა მალევე სარაკეტო განგაშის შეტყობინებები მიუვიდა, ირანი ისრაელზე სარაკეტო იერიშებს იწყებდა, მძღოლმაც მგზავრებს ტრანსპორტიდან ჩასვლა უბრძანა, რათა უსაფრთხო ადგილას ან თავშესაფრებში დამალულიყვნენ.
’’ავტობუსში ასვლიდან 5 წუთში ტელეფონზე განგაშის SOS შეტყობინება მომივიდა, მსგავსი ადრე არასოდეს მოსულა, შიშისგან მეგონა, რომ სროლებში მოვყევით და ავტობუსში, სკამებს შორის ჩავიმალე, მძღოლმა გვითხრა, რომ სასწრაფოდ უნდა გადავსულიყავით და გვეპოვა უსაფრთხო თავშესაფარი, აქედან დაახლოებით 4 წუთში ჩაირთო უკვე განგაშის სიგნალი, 7 ოქტომბრის ამბებიდან გამომდინარე, ძალიან შემეშინდა და არ მინდოდა, საჯარო თავშესაფარში ჩასვლა, ხალხმრავლობაში, რადგან შარშან ტერორისტებმაც ზუსტად ასეთი თავშესაფრები ააფეთქეს. გადავწყვიტე, რომ გზა გამეგრძელებინა ფეხით, თან მეგობრებს მისამართს ვუგზავნიდი, სად ვიყავი, ყველას გვიჭირდა ერთმანეთთან დაკავშირება. ამ პერიოდში სამჯერ ჩაირთო განგაშის ზარი, ჩემს თავზე რაკეტები დაფრინავდნენ, ყველა მხრიდან ვხედავდი. გზად კიდევ ერთ მომხდარ ტერაქტს შევესწარი, ისევ მეტრო სადგურზე, დანით დაჭრა გამვლელი ტერორისტმა! ისრაელის ეს მონაკვეთი, იაფა ძირითადად არაბული მოსახლეობითაა დასახლებული, მიუხედავად იმისა, რომ მთელი ეს მონაკვეთი სავსე იყო პოლიციით, სპეცრაზმით, მაინც ძალიან შემეშინდა, ეს იყო 1-საათიანი ჯოჯოხეთი, თავი საშინელებათა ფილმში მეგონა”, – იხსენებს ბორჩხაძე.
მისი თქმით, საზოგადოებაში შიში არის, თუმცა არის სამოქალაქო დისციპლინა და განცდა იმისა, რომ შენი სახელმწიფო დაგიცავს და საფრთხეს აგარიდებს:
’’ისრაელში ცხოვრებამ სამოქალაქო დისციპლინა მასწავლა, წლებია, თავს მიუხედავად მიმდინარე მდგომარეობისა, მაინც დაცულად და უსაფრთხოდ ვგრძნობ, მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს თავზე ბალისტიკური რაკეტები დაფრინავდნენ, მაინც გზას ვაგრძელებდი. მიუხედავად შიშისა, მჯეროდა, რომ ყველას ააფეთქებდნენ ცაშივე! დღესაც პირველი ტერორისტის განეიტრალება მოქალაქემ შეძლო, ეს ქვეყანა სავსეა მსგავსი სამოქალაქო გმირობებით! საბოლოოდ, ისევ საზოგადოებრივი ტრასპორტით გამოგვიყვანეს ტერიტორიიდან. ავტობუსში რომ ავედი, ნამტირალები და შეშინებული სახე მქონდა, როგორც ჩანს, ეს დაინახეს და ერთმა კაცმა ტიკ-ტაკი მომაწოდა ეგრევე, მეორემ – წყალი, მესამემ მზრუნველი თვალებით შემომხედა და ხელი ჩამკიდა, აქ მართლა ყველა ერთმანეთზე ზრუნავს, აი, ასეთი ჩუმი გმირებითაა სავსე ისრაელი. ახლაც, ამ ინტერვიუს მოცემისას, ჩემი სახლის ეზოდან მესმის ნაგვის ურნების დაცლის ხმა, თითქოსდა 2 საათის წინ 180 – ზე მეტი ბალისტიკური რაკეტა ამ ქვეყნისთვის არავის უსვრია და 1 წელია ორ დიდ ტერორისტულ ორგანიზაციას არ ეომებოდეს. ჩემგან 64 კილომეტრში ღაზის სექტორი, 115 კილომეტრში კი – “ჰეზბოლას” ტერორისტული ორგანიზაციაა განლაგებული. ორივეგან ომია, ჩვენ კი ხვალისთვის ახალი წლისთვის ვემზადებით, ამიტომაც “ამ ისრაელ ხაი!”- სიამაყით აცხადებს ქართველი.
Loading ...